Benieuwd wat wij zoal voor jou doen? En wie wij zijn? Maak dan kennis met ons nieuwe bestuurslid Rolf Panjer. Hij vertelt wat het actief worden binnen het bestuur hem tot nu toe heeft gebracht en wat hem de afgelopen tijd opviel.


Rolf, zou je je kunnen voorstellen? Wie ben je en wat voor werk doe je?

Ik ben Rolf Panjer, GZ-psycholoog en psychotherapeut.
Sinds zo'n twee jaar ben ik als regiebehandelaar werkzaam binnen de afdeling Klinische Behandeling-Vrouwen en Klinische Behandeling- Gemengd van de Henriëtte Hartsenkliniek van Tactus Verslavingszorg. Eigenlijk ben ik dus redelijk nieuw binnen de verslavingszorg. Mijn keuze voor de werkplek komt vooral voort uit mijn affiniteit met klinisch behandelen en dit type problematiek. Voorheen ben ik langdurig klinisch forensisch werkzaam geweest.


Waarom ben je actief lid geworden bij de sectie? En wat vind je er leuk of belangrijk aan?

Het is sowieso ontzettend leuk om met collega's van andere organisaties te praten over onze werkzaamheden!
Ik ben ook lid geworden van het bestuur van de sectie Verslavingspsychologie omdat ik binnen Tactus wil bijdragen aan een goed evenwicht tussen de inhoudelijke en bedrijfsmatige aspecten in het werk. Wat mij betreft verdient de inhoudelijke kant bij Tactus flink wat ondersteuning. Door deelname aan de sectie Verslavingspsychologie wil ik de psychologen aanmoedigen tot bewustwording van hun belangen en de behartiging van hun belangen. En dit werkt wat mij betreft twee kanten op; enerzijds vanuit de psychologen werkzaam bij Tactus naar de sectie maar anderzijds ook vanuit de sectie naar de psychologen die bij Tactus werken.

Hiernaast vind ik het even belangrijk om te kunnen bijdragen vanuit het veld aan de beleidsontwikkeling waarbij het NIP de psychologen in het veld vertegenwoordigt. Ik krijg zo een mooi zicht op de voortdurende lobby voor onze belangen in allerlei gremia.


Wat valt jou op, nu je actief lid bent geworden?

Tactus is een organisatie die een grote regio voorziet van verslavingszorg. Dit leidt tot veel relatief kleine locaties waarin teams van bescheiden omvang hard werken. Deze positie in de periferie en de drukte leidt er soms toe dat de psychologen zich te veel identificeren met de belangen van de organisatie waarin ze werken. Dit gaat ten koste van hun positie als beroepsbeoefenaar met een eigen verantwoordelijkheid in het primaire proces. Hierbij vind ik dat de organisatie de mensen op locatie meer kan ondersteunen met leiding wat betreft visie en inhoudelijke beroepsontwikkeling. Zo dringen richtlijnen niet goed door tot in de haarvaten van de organisatie.
 

Wat merk je vanuit jouw werkgever, nu je onderdeel bent van het sectiebestuur van de NIP sectie Verslavingspsychologie?

Op dit moment merk ik af en toe dat collega's en management van Tactus zich bewust zijn van mijn activiteiten binnen de sectie. Er word iets eerder naar mij gekeken wat betreft de interne ambities van de psychologen binnen de organisatie. Maar dat mag wat mij betreft nog verder toenemen. Ik probeer zelf om de sectie binnen de organisatie te promoten door de nieuwsbrieven door te sturen naar alle psychologen werkzaam binnen Tactus.


Zijn er verder dingen die je met ons en met de achterban wil delen?

Mijn advies aan de achterban is om te streven naar een écht gelijkwaardige verhouding met het bedrijfsmatige management van de organisatie waarin je werkt. Wij als psychologen verzorgen ten slotte het primaire proces te behoeve van de patiënten. Wij verdienen als het erop aankomt het geld voor de organisatie.